Os fósiles do Coscodrilo demostraron que en Navarra vivían rinocerontes, catro especies de osos e macacos

Fósiles atopados en Koskobilo: á esquerda dereita, o canino dun xabaril, dous dentes dunha especie de rinoceronte, o tezo dun cervo xigante, o canino dunha pantera, o tezo dun león das

Pódense obter resultados significativos si revísanse os restos paleontológicos atopados hai tempo coas técnicas actuais avanzadas e o coñecemento científico. Así o demostrou a investigación dirixida polo investigador da UPV Asier Gómez Olivencia. Demostraron que o que en 1940 foi considerado como o candelabro dun hipopótamo era realmente dun xabaril e descubriron que nos Pireneos occidentais había decenas de animais prehistóricos que xa desapareceron. Entre eles, os rinocerontes.

Entre os fósiles, ademais do rinoceronte, destacan os restos de dúas especies de osos: o antepasado do oso das covas (Ursus deningeri) e o oso negro asiático (Ursus thibetanus). Tamén hai que mencionar os restos do macaco de Berberia (Macaca sylvanus) e do cervo xigante do xénero Megaceroides. Todas estas especies convivirían co rinoceronte en Navarra, no Pleistoceno medio (Cuaternario).

Probablemente, estes animais viviron en Navarra nunha época interglaciar similar á actual. Os investigadores imaxinan una rica fauna: os depredadores (leóns, leopardos, lobos e hienas) podían optar por cabalos de caza, cervos, bisontes, rinocerontes ou cervos xigantes. Os macacos tamén percorrían as ladeiras dos arredores de Koskobilo. Ao mesmo tempo, na beira do río Arakil, os castores representan una gran cantidade de presas que, a miúdo, aproveitaron a auga paira beber.

O xacemento de Koskobilo está situado no corredor da Sakana, un paso natural formado polo relevo. Ao norte, Aizkorri e Aralar, e ao sur, Urbasa-Andia. Durante o século pasado, traballando nunha canteira, os traballadores atoparon una sima en 1940, onde un gran candelabro de 9,5 cm. O xefe da canteira levouna ao micropaleontólogo Máximo Ruiz de Gaona, quen, co interese espertado, dedicouse á recuperación de abundantes simas fósiles animais. Dez anos máis tarde, en 1950, retornou e atopou entre os residuos fóra da símata preto de 5.000 pezas dunha industria lítica de sílex. Pertencían á época paleolítica e parecía que o sílex fora obtido en Urbasa. Todos eles J. M. Espertou o interese de Barandiarán. En 1955 achegouse aos restos da canteira e descubriu 1.146 restos máis daquela industria lítica.

O xacemento foi totalmente destruído polas obras da canteira, pero parece que preto da sima existía una cova horizontal duns 40 m de lonxitude. Á vista dos restos de animais e da industria lítica atopados por Ruiz de Gaona e Barandiarán, os investigadores creen que os humanos de entón (neandertales primeiro e sapiens despois) usaron a cova. Os seres humanos haberían roto alí os ósos dos animais cazados paira sacar e comer a medula interior, e os seus restos botaríanse por baixo da simata que estaba preto da entrada da cova.

“Parece que houbo dous xacementos que nos proporcionaron información arqueolóxica e paleontológica —di Gómez Olivencia—. En canto á arqueoloxía, o máis significativo é que existía un taller do período Solutre, utilizado paira a fabricación de puntas de sílex. E, desde o punto de vista paleontológico, destacaría a acumulación de fósiles do Pleistoceno Medio en Koskobilo (os máis antigos de Navarra): sobre o dente dun rinoceronte datamos un espeleotema que deu una idade mínima de 220 mil anos, e a Cuon priscus, Megaceroides e Ursus deningeri son especies do Pleistoceno medio”.

“O descubrimento máis emocionante foi a identificación de fósiles de macaco e oso negro asiático, moi raros na Península Ibérica”, lembra Gómez Olivencia. Por certo, destacou o gran potencial que ten a revisión das pegadas descubertas hai tempo. "Non só porque hoxe en día temos técnicas máis avanzadas, senón porque nos últimos anos acumulamos moitos coñecementos científicos. Temos máis datos paira identificar novos xacementos ou novas especies animais. Cando revisamos os fósiles de animais atopados por Barandiaran na cova de Axlor de Dima, por exemplo, atopamos un fósil humano, e por primeira vez demostramos que os neandertales comían lobos e cáñanos na zona cantábrica. Tamén vimos que os fósiles considerados neandertales eran os seres humanos máis modernos. Tamén no xacemento de Punta Lucero, en Zierbena, identificamos ao jaguar europeo (Panthera gombaszoegensis) e ao lobo de Mosbach (Canis mosbachensis), que era o xacemento máis antigo do Cuaternario do País Vasco”.

Esta investigación, publicada na revista científica Quaternary International, é froito do traballo dun gran equipo multidisciplinar e internacional. Entre eles atópanse a UPV, CENIEH, Aranzadi, museos de Nova York, España e Portugal, e outros centros de investigación. O equipo leva máis de quince anos investigando as ocupacións humanas máis antigas do Pirineo occidental e as súas condicións paleoecológicas.